Carnaval
in Brazil, wat een feest?? 21-03-2014.
Bijna
4 weken zijn we in Pipa blijven hangen. Het was weer super daar.
We
hebben onze vluchten geboekt naar Nederland: 15 mei vanuit Montevideo
in Uruguay, dus moeten we nog zo'n 5000 km naar het zuiden rijden en
dan hebben we een mooi rondje gemaakt van 40.000 km. En eind
september komen we weer terug voor een vervolg.
We
hebben van iemand ooit een stranden boek gekregen met 2000 stranden
dus kunnen we vaak wat moois uitzoeken. De eerste stop is in Tambala,
er is daar zelfs een naaktstrand. We kunnen mooi op de parking staan
en hebben een mooie wandeling gemaakt waarbij we bizarre rots
erosie-piramiden hebben gezien. Erg mooi.
goed Engels. Gilberto is net met
pensioen en heeft een strandhuis iets verderop. Hij nodigt ons uit om
naast zijn huis te komen staan. Zijn vrouw Mabel verwent ons
ongelofelijk, alle kookkunsten worden uit de kast getrokken. (En
Adrie is nog wel op dieet) Na drie dagen nemen we met pijn in ons
hart van deze schatten. Na 2 weken belanden we in Salvador en zeker
in zo'n stad gaan we op een camping staan. We gaan met de motor de
stad in om het historische gedeelte te bezoeken: veel oude kerken en
leuke straatjes, maar het was wel een zoekpartij, alles is een
richtingsverkeer en overal zijn ze druk met het opbouwen voor de
Carnaval. Er is ook een giga politiemacht op de been om het allemaal
in goede banen te leiden. We zien dit hele gekkenhuis eigelijk niet
zo zitten, maar hier zou een van de beste Carnavals van Brazil zijn,
met 2 miljoen bezoekers.
Van
onze buren op de camping, Hans en Doris uit Zwitserland vernemen we
dat ze geboekt hebben bij een camarote. Hier kun je, voor 70 euro
met gratis drank, mee vieren. Het is direct aan de promenade en alles
komt hier voorbij. We sluiten ons aan en gaan met de taxi naar town.
We zijn er ruim op tijd, 's middags om 3 uur. Langzaam komt het op
gang. Helaas niet zoals wij verwacht hadden, met mooie praalwagens.
Nee, helaas het zijn mega trailers met daar bovenop een aantal van
Brazil's populairste bands die een ongelofelijke klere herrie
produceren. Aan deze boem-boem muziek hebben we al een hekel en dan
krijg je het vaak nog van 3 of 4 kanten. Je voelt echt de bas op je
borst slaan, deze muziek moet je waarschijnlijk voelen. Gelukkig
hadden we oorstopjes mee.
Eigenlijk
is bijna niemand verkleed. Iedereen heeft een shirt aan van de
betreffende wagen, waar ze dik geld voor hebben betaald, om in de
optocht mee te mogen swingen. Het werkt als volgt: ze spannen een
touw rond de wagen met de band, vaak met een paar honderd man met
bewakingshesjes aan in het touw. Het werkt als een visnet en hier
binnen zijn dan weer, soms duizenden, fans opgesloten met allemaal
hetzelfde shirt. Er mogen dus alleen mensen binnen het touw met de
zelfde shirts aan. Ze hebben hier soms wel 500 euro voor betaald. Er
rijden dan ook toiletten en mobiele bars binnen dit touw mee.
Wij
kunnen dit gekkenhuis aanschouwen vanuit het gebouw waar onze
camarote is ondergebracht. Dat werkt wel prima, elke 15 minuten komt
er zo een band voorbij, maar na 6 uur hebben we het echt helemaal
gezien. We nemen afscheid van Hans en Doris en nemen een taxi terug
naar de camping. Dit was echt eens en nooit meer.
De
volgende dag gaan we weer verder zuid. Het is nog volop Carnaval en
dus overal druk, druk en boem-boem muziek. Omdat we nergens wat
kunnen vinden belanden we bij een pousada die een grote tuin heeft
waar we goed kunnen staan.
Een
stuk voorbij Prado vinden we een mooi plek, een super uitzicht met
vele km. kliffen en dus ideaal om te vliegen. Ik heb het nog niet
gezegd of er komen er een paar langs gevlogen. Blijken we vlak naast
de start te staan. Ik dus ook gelijk mijn scherm gepakt en ik heb
heerlijk gevlogen daar. We zijn er drie dagen blijven staan.
We
gaan nu het binnenland in via Minas Gerais, waar enkele oude goudmijn
stadjes zijn en dan gaan we weer zuid, richting Rio de Janeiro.
Tot
een volgende keer.
Gr.
Joop en Adrie.
